Lang, lang geleden, toen voedsel en veiligheid niet altijd gegarandeerd waren, moest ons brein zich aanpassen aan de omstandigheden. Het was een kwestie van overleven. Zie je een kans om te eten? Pak het. Voel je gevaar? Ren weg. Die mechanismen hebben ons geholpen te overleven, en het was puur instinctief.
En hoewel we nu in een tijd leven waarin de koelkast uitpuilt en gevaar meestal beperkt blijft tot een enveloppe van het CJIB, werkt ons brein nog steeds op dezelfde manier. Het reageert sterk op alles wat te maken heeft met overleven en welzijn. We willen blij zijn, pijn vermijden, en kiezen voor de veilige weg. Dit heeft onze voorouders duizenden jaren geleden geholpen, maar nu zit het ons soms behoorlijk in de weg.
Denk maar aan die keren dat je de sportschool had moeten gaan, maar je brein, vol overtuiging, zei: “Sla vandaag maar over, dat komt morgen wel.” Dat voelt dan goed, toch? “Mijn intuïtie zegt dat ik het rustiger aan moet doen, dat het de beste keuze is voor vandaag.” En aan het eind van de avond, als je op de bank zit en baalt dat je weer niet bent gegaan, besef je dat die intuïtie misschien toch niet zo betrouwbaar was.
Zo ging een vriendin van vroeger ooit intuïtief eten. Ze vertrouwde op haar gevoel, en dat gevoel vertelde haar dat ze op dat moment een Snickers nodig had. Serieus, een Snickers? Ja, intuïtie kan je soms ook laten kiezen voor suiker en snelle oplossingen. Maar als je dieper kijkt, wat is dat eigenlijk? Het is je brein dat reageert op korte termijn behoeften. Even een lekkere suikerboost en je voelt je weer goed. Maar word je er op de lange termijn ook blij van? Nope…
Ons brein is een meester in het vermijden van pijn op de korte termijn. We willen het liefst nu geen ongemak ervaren, nu geen moeite doen. We willen slank zijn, maar geen moeite doen om het te worden. We kiezen automatisch voor wat ons op dat moment het beste gevoel geeft. Dat stukje chocolade nu voelt goed, maar het is niet het beste voor morgen. Je brein probeert je een plezier te doen, maar doet dat op een manier die niet altijd slim is.
En daar komt de vraag: Kun je eigenlijk wel altijd op je intuïtie vertrouwen? Nou, niet altijd. Intuïtie is namelijk niet per definitie een zuivere bron. Een betrouwbare intuïtie komt pas als je geest helder is en je hart geheeld. Wanneer je diep van binnen met onverwerkte emoties, angsten of verlangens rondloopt, zal je intuïtie vaak worden beïnvloed door die gevoelens. Je kiest niet op basis van wat je echt nodig hebt, maar op basis van wat je denkt te willen, of wat je probeert te vermijden.
Je brein ziet de dingen niet zoals ze zijn, het ziet ze door de lens van je emoties en ervaringen. Het is net alsof je door een gekleurde bril naar de wereld kijkt. Als je bijvoorbeeld onzeker bent of onverwerkt verdriet met je meedraagt, kan dat je intuïtie vertroebelen. Je denkt misschien dat je op je gevoel afgaat, maar in werkelijkheid reageer je op oude pijn of onbewuste overtuigingen.
De echte kracht van intuïtie komt pas als je de ruis hebt opgeruimd. Als je hart geheeld is, als je geest helder is, dan kun je beginnen te vertrouwen op je intuïtie. Maar dat vraagt om zelfkennis, reflectie en soms wat ongemakkelijke keuzes. Kiezen voor de lange termijn, in plaats van de snelle kick die je brein je probeert te verkopen.
We leven in een wereld vol verleidingen. Of het nu gaat om voedsel, social media, of gewoon de gemakkelijke uitweg kiezen – ons brein blijft ons voortdurend sturen naar wat nú fijn voelt. De kunst is om keuzes te maken waar je toekomstige zelf blij van wordt. Om je brein te trainen niet alleen te denken aan nu, maar ook aan morgen, volgende week en volgend jaar.
Dus de volgende keer dat je intuïtie je influistert dat je die workout kunt overslaan of dat die Snickers écht een goed idee is, stel jezelf dan de vraag: Is dit echt wat ik nodig heb? Of reageert mijn brein op een kortetermijnprikkel? Je intuïtie is een krachtig instrument, maar alleen als je de weg ernaartoe schoon houdt.
Maak keuzes met een helder hoofd en een rustig hart, dan kom je een heel eind.