Ik sta elke dag om 5:15 uur op. Dat is inmiddels zo’n routine geworden dat ik er niet meer over nadenk. Het is gewoon hoe mijn dag begint. Lekker vroeg eruit, frisse start, en je hebt de hele dag nog voor je. Maar ja, vroeg opstaan betekent ook vroeg naar bed. Uiterlijk om 21:30 uur lig ik erin, en dan heb ik mezelf netjes een beetje ontspanning gegund. Even afbouwen, niks forceren.
Maar goed, dat werkt dus fantastisch door de weeks. Totdat het weekend aanbreekt. Afgelopen vrijdag had ik een gezellig uitje met vriendinnen, beetje later naar bed. Zaterdag? Visite tot laat, ook weer later erin dan gepland. En wat denk je? Beide ochtenden was ik gewoon om 5:30 uur wakker. Zonder wekker. Mijn biologische klok heeft besloten dat uitslapen voor anderen is.
Zaterdagochtend dacht ik: Ach, de nacht was kort, maar ik voel me goed. Fris en fruitig, dus ik ga er gewoon uit. Geen probleem, toch? Gisterochtend knalde ik door de dag heen alsof ik een marathon had geslapen in plaats van een paar uur. Alles ging lekker.
Maar vanmorgen… vanmorgen dacht ik: Het is zondag, 5:30 uur, ik hoef vandaag niks te doen, ik kruip nog even tegen mijn mannetje. Uiteindelijk lukte het me om weer in slaap te vallen, maar ja, toen ging om 8:00 uur zijn wekker. BAM. Uit die fijne droom gesleurd alsof ik net een nachtmerrie had over deadlines die ik allang had gemist.
En daar komt het: als je na zo’n korte nacht opnieuw in slaap valt, duik je automatisch een nieuwe slaapcyclus in. Maar ja, die slaapcyclus moet je afmaken, en dat was dus niet het geval. Resultaat? Super brak. Echt, alsof ik gisteravond vijf glazen wijn achterover heb geslagen en nu de kater van m’n leven heb. Maar de realiteit? Geen alcohol op vrijdag, geen druppel op zaterdag. Alleen maar te weinig slaap en die irritante gebroken slaapcyclus.
Gelukkig schijnt de zon vandaag. Dus ik besluit de boel te accepteren en toe te geven aan de vermoeidheid. Vandaag even geen ambitieuze plannen. Rustig aan, beetje lanterfanten, niks forceren. En vanavond? Vroeg naar bed. Om morgen gewoon weer om 5:15 uur fris en fruitig naast m’n bed te staan, klaar voor een nieuwe week. En met een beetje geluk spring ik meteen weer met volle energie op m’n trampoline.